PR0STO

Mógłbym ci opowiedzieć o bólu, żalu i utracie Boga

i o tym, że wszystko można zacząć od nowa, o ludziach obłudnych aż do szpiku kości, że nie tylko słabi przejawiają gest litości, o tym, że ci najtwardsi nie płaczą, chyba nie jestem jednym z nich - bo łzami za porażki płacę...

Mógłbym ci opowiedzieć o pękniętym nosie z policyjnej pałki, i o tym jak ściskają aż do krwi kajdanki, o przeszywającym chłodzie ciągnącym z dołkowej pryczy, o zatęchłych materacach wprost z wytrzeźwień izby, o błędach przeszłości, niepewnym wzroku w przyszłość, o tym żeby kogoś wysłuchać czasem wystarczy się tylko przysiąść... :]

Mógłbym ci opowiedzieć o wzroku czyjejś matki, gdy jej syn poszedł siedzieć, o wzroku matki, kiedy urodziła syna, o wzroku syna, gdy matka zawodzi, o tym jak się jak się czujesz kiedy ktoś odchodzi, o bliznach na twarzy, które są bezcenne - dały do myślenia tak jak noce bezsenne, o tym jak trudno radzić se samemu, o tym, że trudniej wybacza się bliskiemu.

Mógłbym ci opowiedzieć własne wspomnienia, kiedy radość wygranej tłumiły wyrzuty sumienia, tak jak ty byłem naiwną ofiarą bloków. Miłość - tylko ona nas wyzwoli, bo lepiej jest nie walczyć, kiedy walka jest o nic, lepiej trzy razy stracić niż raz się wpierdziolić - i pamiętaj o tym towarzyszu niedoli.

Mógłbym opowiadać nie widząc zakończenia, że bardziej od ran bolą przykre wspomnienia...